به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از تسنیم؛ «رسول عشق»، نوشته فاطمه ابراهیمی است که با محورت بررسی آثار زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور نوشته شده است. این اثر در هفت فصل تقسیم‌بندی شده که نویسنده در هر یک از این فصل‌ها به بخشی از آثار ملاقلی‌پور از وجه محتوایی می‌پردازد.

سینما و ماهیت آن چیست؟، نقد وبررسی آثار دفاع مقدس رسول ملاقلی‌پور، در گفت‌وگو با عبدالرضا زهره‌کرمانی به مناسبت زادروز خالق «هیوا»، نقد وبررسی فیلم‌های اجتماعی،
نقدی بر آثار رسول ملاقلی‌پور و بخشی از فیلم‌شناسی از جمله فصل‌های این اثر است.

یکی از بخش‌های خواندنی این اثر به نقل از صحبت‌های زنده‌یاد ملاقلی‌پور درباره آثارش می‌پردازد. اینکه او چگونه در حوزه دفاع مقدس فعالیت کرده و چرا گاه در خلال سال‌های حیاتش به سراغ فیلم‌های اجتماعی رفته، محور این مبحث است. در این بخش می‌خوانیم: «رسول ملاقلی پوردر باره تلخی فیلم‌هایش و روایت فاصله میان مرگ وزندگی  می‌گفت: وقتی خودم نگاه می‌کنم می‌بینم که آمدن من به سینما ادامه‌ حضورم در سینما و فعالیتم در سینما به عنوان یک حرفه‌ای همه‌ این‌ها مثل راه رفتن روی لبه تیغ بوده است.

من در سینما موضوعاتی را انتخاب کردم و در شرایطی آنها را تصویر کردم که بی‌شباهت به راه رفتن روی لبه تیغ نبود یعنی یک‌جوری آدم‌ها بین مرگ و زندگی نقش‌آفرینی کرده‌اند. حال یک‌بار در بستر جنگ و یک‌بار در بستر موضوعات اجتماعی. این برمی‌گردد به شرایطی که در آن کار می‌کرده‌ام که هیچ‌وقت تغییر محسوسی را در آن احساس نکرده‌ام. یعنی هر وقت آمدم فیلم دیگری را شروع کنم با مشکلات اساسی درگیر شده‌ام، مشکلاتی که خیلی ایجاب نمی‌کرده تا در آن زمان فیلم مورد نظرم را کار کنم.

پرواز در شب زمانی که درصدد دریافت پروانه ساخت بود به اصرار مسئولین فرهنگی و به اقرار خودشان که می‌گفتند : رسول را اجبار کردیم تا پایانش را تغییر دهد با مشکلاتی مواجه شد. حتی در آن مقطع بسیاری از دوستان این فیلم را فیلمی ضد جنگ می‌دانستند. فیلمی که نگاه متفاوتی به جنگ دارد آن هم در شرایطی که مساله‌ی اصلی کشور ما جنگ بود اوج بحران‌های جنگ را پشت سر می‌گذاشتیم. بعد از این فیلم وقتی می‌خواستم فیلم «مجنون» را کار کنم – که یک فیلم اجتماعی بود – باز خیلی‌ها دچار بهت شدند. از اینکه می‌دیدند من در آن شرایط خاص یک موضوع اجتماعی را کار می‌کنم با همین تعبیری که شما دارید. یعنی این‌که شخصیت‌هایم بین مرگ و زندگی دست و پا می‌زنند و تلاش می‌کنند تا کورسوی امیدی در اجتماع پیدا کنند.

تاریخ ساخت "پناهنده"، "سفر به چزابه" و "نجات یافتگان" هم به مقاطعی برمی‌گردد که یک‌سری بحران‌های سیاسی و فرهنگی در جامعه‌ی ما وجود داشته است. طبعاً وقتی من در این بحران‌ها موضوعاتی را برای کار انتخاب می‌کنم خودم درگیر شرایط بینابین مرگ و زندگی می‌شوم. دلم می‌خواهد یک تجربه‌ جدید داشته باشم. آن تجربیات برایم کافی است. دوست دارم با یک زاویه دید جدید به زندگی نگاه کنم.»